Vooraf mijn excuses voor de warrige presentaties van de foto’s bij de meeste foto’s kan ik geen bijschrift geven, louter omdat ik ze zelf niet meer zie binnen het proces van uploaden. En soms zijn er doublures ook al omdat ik slechts een fingernail-fotootje zie. In Taiwan ga ik alles in het werk stellen om de problemen met de foto's op te lossen.

Ik eindigde mijn vorige verhaal met de opmerking dat ik via Daegu verder zou reizen, bij nader inzien heb ik mijn route verlegd via Andong en Suanbo terug naar Seoul.

De fietstocht van Gyeongju naar Andong was goed te doen helaas veel regen maar de temperatuur was nog steeds aangenaam. De regen verpeste wel mijn uitzicht en heb de hele rit dan ook maar puur op de macht flink door geredenen en mijn blik veel op de teller gericht gehad. Andong is een soort vestingplaats te midden van veel water (meren en rivieren). Het staat bekend om zijn vele winkeltjes met kruiden en middeltjes voor alternatieve geneeskunde. In één van die winkeltjes heb een medicijn gekocht tegen verkoudheid (2 soorten capsules: 3x daags 2 van elk innemen). Ik weet niet of het echt helpt, ik voel me niet ziek maar……laat ik zeggen: het is niet chemisch dus heeft het een psychisch gunstiger uitwerking op me. Verder is Andong nationaal bekend om zijn makreel: heb een proefhapje geprobeerd, smaakt anders dan bij ons omdat zelfs bij vis ze in staat zijn er een vleugje zoet in aan te brengen (daarover later iets meer!). En het jaarlijkse mask-dance festival (zie foto), net afgesloten in de week voor dat ik er aan kwam. deze dansen zijn gebaseerd op op historische gevechten tussen bevolking groepen (stammen). In het guesthouse in Andong trof ik de tweede dag dat ik er sliep 2 mensen die ik eerder op mijn reis had ontmoet: een Belg en een Nieuw-Zeelander: wat is de wereld toch klein, vooral als je alledrie de ‘Loneley Planner’ als reisgids gebruikt.

Even een tussendoortje: Eten

Voor mij blijft het best wel een probleem om dagelijks genoeg voedsel tot me te nemen zodat ik genoeg voedingswaarden binnen krijg om de benodigde energie te leveren die nodig is om te fietsen, ben weer een paar kilo afgevallen: blijf gelukkig stabiel 72 á 73 kg. Omdat ik het traditionele voedsel structureel te heet vind (veel erger dan in Vietnam en Japan) beperk ik me to een drietal gerechten waarbij blijkt dat ze je nog enigszins zelf laten bepalen hoe heet je het wilt hebben (ze houden de echt-hete saus gescheiden).Deze gerechten zijn: Bibimbap = rijstgerecht met ei, gebakken groenten, vlees (of een vega-variant) en milde en hete saus. Dolssambap = hotpot rijst met groente wraps. Mandu = gevulde dumplings (heerlijke gevarieerde vulling). Maar….werkelijk al het eten wat ze consumeren, dat niet zoet is of niet zoet hoort te zijn heeft toch een lichte zoete smaak: wat mij betreft is veel van hun voedsel zodoende grondig verpest. Datzelfde geldt ook voor het hete eten, daar kan ik maar slecht aan wennen (mijn smaakpapillen bevinden zich hierdoor constant in knock-out-fase). Door dit alles grijp ik, meer dan me lief is, naar de fast-food-hap (hamburger + friet).

Woensdag 5/10, weersvoorspelling is weer regen, vroeg op weg (nnw) naar Suanbo: een stadje wat hoger in de bergen met hot springs en s’winters is het een ski-oord. Had er voor de afwisseling een (goedkoop: na later bleek een oud en krikkemakkig) hotel geboekt. Prima geslapen met de fiets naast mijn bed (normaalste-zaak-van-de-wereld volgens de eigenaar). Dit stadje heeft volgens mij de hoogste graad van restaurant-dichtheid per vierkante hectare van heel Korea. En allemaal hebben ze fazant op het menu (ik ben geen liefhebber van kip, dus fazant daar begin ik al helemaal niet aan). Inmiddels was die dag de temperatuur behoorlijk gedaald (16 graden) en volgens de voorspelling zal dat de komende dagen zo blijven.

De rest van mijn reis terug naar Seoul besloot ik per trein te doen:Eerst nog even 21 km naar de volgende stad met station fietsen. Vroeg vertrokken, redelijk vroeg de trein en om 3 uur s’middags zat ik hoog en droog in een guesthouse vlakbij Seoul Railway Station, hier kon ik slechts voor één nacht terecht. Dus verkassen naar een populaire wijk tussen de City en Incheon. In mijn onderkomen voor de volgende (en laatse) twee nachten Seoul trof ik 4 Nederlandse studenten (uit Delft) die een half jaar aan de technische universiteit van Daejon studeren) ze waren een weekendje uit in Seoul mede vanwege het Vuurwerk Festival. Wel even lekker: wat Nederlands babbelen. Dat Internationaal vuurwerk festijn vond aan de oever van de Han plaats. Ben een groot deel van die zaterdag op mijn fiets over de fietspaden langs die rivier wezen fietsen, het was echt feest, er speelden bandjes er werd gedanst, en er waren vlooienmarkten. Dat vuurwerk heb ik niet kunnen zien: ‘te ver van mijn bed’.

Zondag nog één overnachting in een bed, maandagmiddag de fiets in laten pakken, dinsdag-ochtend is daar te weinig tijd. Met gevolg een nachtje op het vliegveld doorbrengen. Geen punt…. lekker werken aan dit verhaal.

Mijn ‘overall’ gevoel bij deze trip in Zuid-Korea is een beetje dubbel. Aan de ene kant spannend zo’n onbekend land om in te fietsen, hoe anders is dat dan in vergelijking met wat ik al gedaan heb?!!. En is het de moeite waard. Aan de andere kant miste ik het contact en de uitwisseling van verhalen met andere fietsers en backpackers ‘on the road’, ik was (te)veel alleen. Grote kans dat ik de enige was die zo door het land trok en was het dus wel uitdagend genoeg en vooral was het wel leuk en interessant genoeg? Ik kan er voor me zelf nog geen éénduidig beeld van maken. Misschien moet ik eerst Taiwan door fietsen en met die ervaringen op basis van vergelijking tot een afgerond beeld komen.

Nu STOP ik en hierbij mijn laatste groet uit Zuid-Korea.

P.S het internet (wifi) is shit…dus even afwachten wanneer je dit stuk het onder ogen krijgt.